Պայծառ արևը բարձրացավ երկինք և ոսկեփայլ ճառագայթները տարածեց երկրի վրա, որ արթնացնի քնածներին:
Առաջին ճառագայթն ընկավ արտույտի վրա : Արտույտը թպրտաց, թափ տվեց թևերը, դուրս թռավ բնից, բարձրացավ վեր ու վեր և սկսեց երգել բարձրաձայն. –ճիվ,ճիվ, ճիվ – ճիլի-վիլի. վուտ-վուտ, վուտ-վուտ-վուտ, ճըռռ…որ մեր լեզվով նշանակում է` ինչքան լավ է առավոտ վաղ վեր կենալը, և ինչքան դուրեկան է թարմ օդ շնչելը:
Երկրորդ ճառագայթը նապաստակի վրա ընկավ: Նապաստակը ականջները խլշացրեց, նայեց դես ու դեն, ցատկոտելով մտավ ցողաթաթախ կանաչուտը և սկսեց նախաճաշիկ անել մեղրածոր խոտերով:
Երրորդ ճառագայթը հավաբունն ընկավ: Աքաղաղը թափ տվեց թևերը և կանչեց` ծուղրուղո~ւ…ղո~ւ-ղո~ւ-ղո~ւ: Կանչեց աքաղաղը հավերին , որ ցած իջնեն թառերից և առավոտվա նախաճաշիկն անեն: Հավերը ցած թռան, կռկռացին և աքաղաղի հրավերով սկսեցին քուջուջ անել:
Չորրորդ ճառագայթը փեթակի վրա ընկավ: Մեղուները տաքացան ու դուրս ընկնելով` դես ու դեն թռան տզտզալով, որ մեղածոր ծաղիկներից իրենց սնունդը ստանան:
Հռիփսիմե Առաքելյանի բլոգ 